ไรม์ที่ฉันบรรจงเขียน เหมือนการสร้างอนุสรณ์สถาน
สร้างแด่ชนรุ่นหลัง พอขึ้นสวรรค์และเมื่อพระเจ้าถาม
ฉันจึงยืดอก เอ่ยนามอย่างภาคภูมิ
ตอบกับท่านไปว่า ไม่เคยหยุดพักอยู่ข้างมุม
เปิดบีทพร้อมปาร์ตี้กับทำนองทุกค่ำคืน
ผสมบีทกับเมโลดี้ ใส่คำร้อง ให้เลื่องลือ
เรื่องของเรื่องก็คือ ถึงกายสลายและหายไป
แต่สิ่งที่เหลืออยู่ เป็นบทเพลงของฉัน และมันยังหายใจ
เพราะฉันได้เตรียมใจไว้ ไม่เคยคิดกลัวที่จะริเริ่ม
หากยังไม่สายไป ก็อย่าไปกลัวที่จะคิดเพิ่ม
ยืดหยุ่นไปกับชีวิต ให้เหมือนข้อสอบมิดเทอม
ล้มแต่ลุกขึ้นมาพิชิต เหมือนกับ Phoenix which burn
มี BIGGII กับ 2PAC เป็นเหมือนกับดั่งไอดอล
ยึดมั่นให้เหมือนกับหลัก จนฝ่าฝันถึงไฟนอล
แล้วถ้าปัญหามันเครียดจัด ก็ซัดไทลินอล
พอพูดเสร็จแล้วปล่อยหมัด แล้วไม่ต้องไปฟังใครเล่า
Nobody knows how long will u alive
Nobody knows how strong will u be
Nobody knows how far can u fly high
Nobody knows how how much can u do
Nobody knows how dreams can come true
Nobody knows if you givin up n die
ฝันที่โคตรโง่คือก้าวเท้า ไม่มี Plan เว้ย
ก็ตัวมึงแค่ขี้เกียจและ มึงอย่าบอกว่าไม่มีแรง เว้ย
ภาพที่วาดมันคือ Ability ที่กูได้สร้างสรรค์
หรือว่ามันอาจจะจริง ที่ว่าพระเจ้าท่านทรงได้ สร้างฝัน
เพลงที่ทำให้ฟัง ให้นายได้จำใส่กระบาน
พายุจะพัดกระหน่ำ ไม่เคยยอมรับความเข็ด
ออกจากโลกที่โง่ อย่าฟังแต่เสียงในกะลา
หรือพ่อมึงไม่เคยสอนว่า อย่าไปกลัวความเจ็บ
เฮ้ย ช่าย เพราะชีวิตกูหอบงาน
แม้คราใด กูเปราะบาง
และมันจะยากแค่ไหนกัน ถ้าเกิดร่างกายต้องหอบคลาน
กูฉีกทุกเหตุการณ์ และไม่ได้มาจากฮอร์โมน
มีเพียงแค่หัวใจ และสายไมค์ที่คอนโทรล
กูยืนอยู่ BKK เพราะกู Stan for show
กูบอกมึง No comment เพราะพวกกูเน้น Combo
ร่างกายครบสามสิบสองกูมาทดลองความเจ็บเอง
และมึงอย่าเรียกกู Noname กู AKA STAGE-N
Nobody knows how long will u alive
Nobody knows how strong will u be
Nobody knows how far can u fly high
Nobody knows how how much can u do
Nobody knows how dreams can come true
Nobody knows if you givin up n die
กูใช้ความรัก ทำให้เพลงมันจึงไกล
บ้าเห่อไปสักพัก คำนี้ไม่เคยจะดึงใคร
ไรม์กูในทุกบรรทัด มันยังคงตราและตรึงใจ
ถ้าอยากเข้าใจกันให้ชัดๆ เดี๋ยวกูจะพาพวกมึงไป
ใส่คำสัมผัส จนบรรจุกลายเป็นโคลงกลอน
เพลงที่กูบัญญัติ ไม่ใช่วัตถุใส่ในโลงนอน
ฟังไม่ติดขัด กระจ่างแจ้ง แบบไม่โยงตอน
ต่อให้พวกไอสัตว์ มากร่างแกล้ง ก็ไม่โคลงคลอน
เพราะคิดว่าแค่ใจกูเท่านั้นที่นิ่งพอ
อะไรประจันหน้าแต่ตัวข้าจะไม่วิ่งรอ
ต่อให้วันหนึ่งมันเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิด
จะฝากเอาความคิดถึงเก็บไว้ในเพลงไปสู่ญาติมิตร
Diss ทุกสิ่งอย่างที่ยังมองว่าไม่ถูกต้อง
เรื่องที่ไกลห่าง กูจะทำให้คนจับจ้อง
ล่องไปตามทางที่หัวใจมันเป็นตัวเลือก
แล้วจะทิ้งไรม์ไว้ เมื่อตัวกูนั้นเย็นเยือก
Nobody knows how long will u alive
Nobody knows how strong will u be
Nobody knows how far can u fly high
Nobody knows how how much can u do
Nobody knows how dreams can come true
Nobody knows if you givin up n die